Najstarsze cerkwie na Podlasiu są świątyniami pounickimi, w architekturze których często widoczne są już wyraźne wpływy kultury łacińskiej.
Drewniane cerkwie unickie, a więc świątynie, które powstały przed 1839 rokiem (unieważnienia przez carat, połączenia Kościołów obrządku wschodniego i katolickiego w uni brzeskiej) stanowią najciekawszy zbiór tego typu zabytkowych obiektów. Cerkwie prawosławne budowane po 1839 r. były już odrębne stylowo i nawiązywały do architektury określanej jako moskiewska (rosyjska). Na terenie Podlasia zachowało się całkiem sporo obiektów powstałych jako cerkwie unickie a obecnie pełniących funkcje świątyń prawosławnych lub katolickich (parafialnych i cmentarnych, np. kościół drewniany w Sokołach).
Cerkwie prawosławne o nowych, nie znanych wcześniej na terenach Podlasia formach architektonicznych zaczęły się pojawiać w drugiej połowie XIX wieku. Były to cerkwie typu rosyjskiego (inne określenia to urzędowe, nowobizantyńskie, bizantyńsko-rosyjskie a także pięciogławie). Ze względu na pięć kopuł wieńczących świątynię na planie krzyża greckiego lub kwadratu było podstawowym wyróżnikiem tego typu obiektów.
Stypendium Marszałka Województwa Podlaskiego w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania kultury i opieki nad zabytkami.
"Akwarelowe pejzaże Podlasia - wędrówka."
