Tkanka duchowa czy tkanka mieszkalna.
Co jest ważniejsze, gdy mówimy o mieście. Nie w kategoriach wykresów, sprawozdań i liczb. Czy należy powracać do miejsc, które w przeszłości stanowiły ważne, historycznie i uczuciowo, punkty w zabudowie miasta? Które wspominano, odwiedzano, o których mówiło się w domu, na spotkaniach, w czasie wyjazdów, przy kontaktach z resztą kraju. Czy raczej, należy je zapomnieć, zabudować, kierując się względami ekonomicznymi, a nie wartością miejsca, przeszłości, walorami duchowymi i aspektem historycznym? Należy wspominać i na takiej bazie budować, a może zapomnieć i tylko dawać mieszkańcom, to, co przede wszystkim potrzebują - nowe mieszkania w nowych dzielnicach. To mogą być rozważania o poszukiwaniu, a może pozbyciu się tego, co komplikuje nasz byt i prowadzi do sytuacji, gdy tworzymy sobie nowe fetysze. Tym razem architektoniczne, mające niewątpliwie głębszy sens oraz będące wyrazem duchowości.
W tych rozważaniach może okazać się, iż zarówno materia, czyli mieszkania oraz budynki jak i tradycja, wspomnienia, czyli element duchowy poruszają się na różnych płaszczyznach. A przecież, jeżeli wszystkim zależy na rozwoju, należy łączyć, poszukiwać wspólnych miejsc. Skoro pojawiają się problemy przy planowaniu nowego, może należy powiedzieć: stop i wrócić, w tradycji miasta i jego mieszkańców poszukiwać pomysłów i wzorów. Chodzi już nie tylko o zagubienie człowieka w mieście i jego tkance urbanistycznej i architektonicznej. Traci się także orientację duchową. A przecież "ci, którzy myślą, że forma jest nieważna, nie osiągną ducha; a ci, którzy przylgną do formy, tracą ducha, którego usiłują zachować. Forma oraz duch są sekretami życia i kluczem do nieśmiertelności." 1
1 Renee Weber "Poszukiwanie jedności“, Wydawnictwo Pusty Obok Warszawa 1990, s. 69.
"Zrealizowane w ramach stypendium artystycznego Prezydenta Miasta Białegostoku"
