Każdy kolejny obraz może okazać się nowością.
Nie chodzi o takie założenia i kalkulacje. Nic na siłę. Nic wymuszonego, nic zrobionego z przebiegłością , która w końcu może okazać się zagubieniem w sztuce. Dla kogo ją tworzyć?
Twórczość zawsze, tak myślę, jest dla siebie. Tylko, w zależności od autora, z różnych pobudek. Świat tak nas kształtuje, że publicznie nasze racje służą ogółowi. Tylko prywatnie czasami chcemy coś uszczknąć dla siebie.
Terytorium musi być czasami pozostawione same sobie. Nie tylko dlatego, że czekają kolejne. Zostawić dla odpoczynku, nabrania dystansu. Będąc na zewnątrz spojrzeć do środka. Zmienić optykę swojego świata.
Przemieszczać się. Ujrzeć w ruchu nieruchome obrazy, zatrzymane kompozycje, stacjonarne wspomnienia. To jak wstrzymanie oddechu, zamrożenie chwili.
Dla zastanowienia, uspokojenia przemijania. By ruszyć dalej.
