Farbki wodne.
Wielu myśli, że na tym to polega. Prosta technika, „bezzapachowa”, nieszkodliwa. Nie potrzeba dużo miejsca. Łatwo się nią posługiwać. Delikatność oraz prostota. Ale to nie jest takie proste. Jak każde tworzenie wymaga praktyki i dojrzałości. Pojawia się radość i rozgoryczenie. Jednocześnie odpowiedzialność każdego kroku tworzenia. To malowanie bez szansy na zmiany. Zabrudzenia bieli papieru nie da się poprawić.
Sztuka i pasja pojawiają się w momencie, kiedy farbki wodne stają się akwarelą. Malowanie zamienia się w zdecydowanie połączone z przypadkiem. Profesjonalizm w akwareli to kontrolowanie splotów okoliczności zachodzących między farbą i wodą.
Akwarela w moim życiu związana jest z architekturą. Szkice malarskie wykonywane na zajęciach z przedmiotów artystycznych. Technika wykorzystywana do podawania projektów architektonicznych i realizacji zadań np. z historii architektury. Odpowiednia do zatrzymania pejzażu miejskiego na papierze.
