W zgodzie z naturą.
Region kulturowy Podlasia charakteryzował się stosunkowo dużą ilością szlachty, w związku z tym jego ważnym elementem była zabudowa szlachecka a szczególnie dwór szlachecki z towarzyszącym mu założeniem ogrodowo-parkowym. Dwory szlacheckie inaczej niż pałace magnackie były w swej większości obiektami drewnianymi. Nie było to związane tylko z mniejszymi możliwościami finansowymi średniej i niezamożnej szlachty, ale również z przywiązaniem do takiego rodzaju budownictwa wyrażającym się w swoistym wzorcu osoby szlachcica-ziemianina, który żyje w zgodzie z naturą i tak często opiewaną w poezji i literaturze beztroską życia na wsi. Drewniane dwory szlacheckie w przeważającej liczbie były jednokondygnacyjne, chociaż zdarzały się i piętrowe. Charakterystycznym elementem budynków były ganki podjazdowe na kolumnach przy głównym wejściu, a także łamane, często bardzo ozdobne dachy ze szczytami i przyczółki zdobione gwiazdami i karczochami.
Na Podlasiu zachowała się niewielka liczba drewnianych dworów, ze względu na pożary, wojny oraz inne okoliczności. Te istniejące warte są zainteresowania. Dwory w Bobrze Wielkiej (obecnie po przeniesieniu, w Muzeum Wsi w Osowiczach), Łosośnie Małej (dwór modrzewiowy - podobno najstarszy w Polsce...), Klukowiczach, Górce, Dołubowie, Kamiennym Dworze. Obecnie, najczęściej jedynyną pozostałością po tej drewnianej zabudowie jest roślinność. Zwykle drzewa, czy coraz bardziej zarastające stawy i inne zbiorniki wodne. Ślady po ogrodach i parkach.
Stypendium Marszałka Województwa Podlaskiego w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania kultury i opieki nad zabytkami.
"Akwarelowe pejzaże Podlasia - wędrówka"
