Nie myślałem o dyplomie w chwili podejmowania studiów.
To miało nastąpić potem. Chciałem, żeby moje malowanie dyplom zainicjowało. Najpierw miał być proces zostawienia dawnych nawyków. Żeby usunąć kurz
z umiejętności, które owszem, dawały radość, ale nie mądrość. Po pierwszych spotkaniach zrozumiałem jak jest to ważne. Po pierwszych korektach zobaczyłem więcej. Wcześniej malowałem tylko. To było pokrywanie danego podkładu kolorami. Wychodziło, podobało się. I był w tym sens. Swoisty, wystarczający, na teraz, dla innych. Chociaż we mnie budziły się pytania i wątpliwości. Coraz więcej prac i czas na podsumowania. Tak iść dalej, kontynuować, czy zatrzymać się. Wyciągnąć wnioski i realnie ocenić dotychczasowy dorobek. Pomyśleć, czy ma być tylko ciąg dalszy, czy postawić na rozwój.
Dlatego znalazłem się na Uczelni, w tym miejscu. To była kolejna droga i kolejne, znaczące kroki w tym, co dla mnie jest ważne. Jeżeli otrzymałeś talent bądź odpowiedzialny i zrób z tym coś dobrego. Tak zwyczajnie, przede wszystkim dla siebie. Rozlicz się najpierw, ze sobą. Wtedy możesz myśleć o innych. Może dla samopoczucia, może dla innych wartości. Wynika z tego, że dyplom jest nie tylko mój. Oczywiście, malując, tworząc - staję się odpowiedzialny za swoje prace. Za ich odbiór. Konsekwencje swojej wyobraźni. Tworząc swoje terytorium otwieram je dla innych. I oni mogą na nie wkroczyć.
